การท่อเหล็กลอยน้ำส่วนใหญ่ใช้ในท่อลอย เนื่องจากคุณสมบัติของท่อเหล็กจึงไม่สามารถดัดงอได้ ท่อเหล็กลอยจะต้องเชื่อมต่อสลับกับท่อยางในท่อเพื่อให้สามารถดัดงอท่อได้ในระหว่างการใช้งาน ท่อเหล็กลอยมีความต้านทานต่อลมและคลื่นได้ดี แต่ในขณะเดียวกัน เนื่องจากการเชื่อมต่อแบบอ่อนในท่อที่ประกอบด้วยท่อเหล็กลอยและท่อยาง ท่อยางมักจะไม่ดัดงอเป็นมุมใหญ่ และมุมดัดของท่อยางแต่ละท่อจะต้องอยู่ในช่วงที่เหมาะสม เพื่อให้แน่ใจว่าท่อทั้งหมดจะเรียบและไม่มีสิ่งกีดขวาง ดังนั้น การจัดวางท่อจึงมีความสำคัญมาก และจะดีกว่าหากใช้ท่อในสภาพแวดล้อมที่ค่อนข้างอ่อนโยน เพื่อป้องกันไม่ให้ท่อยางโค้งงอมากเกินไป ซึ่งเกิดจากลมแรงและคลื่นขนาดใหญ่ และจะนำไปสู่ความล้มเหลวในการทำงานตามปกติ

หากต้องดำเนินการในสภาพแวดล้อมที่มีลมแรงและคลื่นขนาดใหญ่ ซึ่งท่อลอยน้ำสามารถทนได้ ท่อที่ประกอบด้วยท่อเหล็กลอยน้ำที่ต่อกับท่อลอยน้ำแบบเว้นระยะห่างก็ถือเป็นวิธีแก้ปัญหาในกรณีนี้ได้เช่นกัน ต้นทุนของท่อประเภทนี้จะสูงกว่าท่อเหล็กกล้าลอยน้ำและท่อยางรวมกัน ดังนั้นจึงมักไม่แนะนำให้ใช้เป็นตัวเลือกแรก

การท่อเหล็กลอยน้ำมีความสามารถในการลำเลียงสูงและสามารถลำเลียงวัสดุทุกชนิดในโครงการขุดลอกได้ ไม่เพียงแต่ลำเลียงส่วนผสมของน้ำ (หรือน้ำทะเล) ตะกอน ดินเหนียว และทราย ที่มีความถ่วงจำเพาะตั้งแต่ 1.0 g/cm³ ถึง 2.0 g/cm³ เท่านั้น แต่ยังลำเลียงส่วนผสมของน้ำ (หรือน้ำทะเล) กรวด หินผุกร่อนเป็นแผ่น และแนวปะการัง ที่มีความถ่วงจำเพาะตั้งแต่ 1.0 g/cm³ ถึง 2.3 g/cm³ ได้อีกด้วย